Bir Dostluğun Kuruluşu

Sonunda Valentine'in söz ettiği yere ulaşmışlardı. Hızlıca buldukları özel bir gemiyle tam bir gün sürmüştü bu yolculuk. Valentine gerçekten varlıklı biriydi ve o varlığı harcamaktan hiç kaçınmıyordu.
Valentine ve Cesar her tarafı yanan lavlarla kaplı bu gezegendeki oldukça eski bir yapının önünde durdular. İkili kısa bir süre birbirlerine baktıktan sonra Valentine bu eski yapının kapısına açarak içeri girdi. Cesar da onu takip etmişti.
İçeride duvarlarda asılı kılıçlar, tabancalar, tüfekler, bıçaklar vardı. Hepsi Valentine'in gibi görünüyordu. Tam ortada bir eğitim sahası gibi duran bir yer vardı. Tahta zemini oldukça eski görünüyordu. İçerisi gerçekten güzel kokuyordu. Bunun sebebi içerideki görünmemesine karşın harika kokulara sahip çiçeklerdi.
Valentine, "Ah, o hurdalıktan sonra tam aradığım şey diyerek," üstünde paçavraya dönmüş elbiselerini çıkartmak için bir odaya yöneldi. Giderken Cesar'a "İstersen sen de şu üstündekilerden kurtulabilirsin," dedi.

Cesar iğrenek ortamı kokladı.Bu temiz kokuya alışık değildi ve her yerinin kaşınmasına neden oluyordu.ama kokunun huzur verici olduğunu düşünüyor ama dışarı baktığında lavları görünce bu huzur yerini öfkeye veriyordu.İçkisinin son damlasına kadar içen cesar."Sağol ben böyle iyiyim" dedi ve ardından"evin manzarası güzelmiş" dedi.Hala işi komik yöne itiyordu.Bu düşüncelerden kurtulmalıydı.

Üstünü değiştirmiş Valentine, "Evet kesinlikle, tam ihtiyacımızın olduğu gibi, bu manzarayı ve evi hayat gibi görebilirsin, dışarısı seni her ne kadar yıpratacak kadar güçlü olsa da ev senin için her zaman güvenli olan yerdir," dedikten sonra Cesar'ın gözlerinin içine baktı, "Yemek istediğini söylemiştin, mutfak şu kılıçların asılı olduğu duvarın ardında tek yapman gereken o duvarı ittirmek ve benim içinde bir şeyler hazırlarsan harika olur." Valentine pişkince güldü.

Cesar bianda ağzını açıp koşmaya başladı ve sonra kabaca davrandığını düşündü.yavaşlayarak mutfağa gitti.Gördüğü şeyler karşısında hayran kalmıştı."Aman tanrım sen gerçekten çok zenginsin" dedi ve daha önce hiç görmediği meyvelere doğru yöneldi.daha önce çoğunlukla çöl ortamlarında bulunduğu için böyle şeyleri ilk defa görüyordu.

Valentine Cesar'ın fırlattığı meyvelerden birini alarak ısırdı. Meyvenin mayhoşlu tadı ve bol suyu ağzında dalgalanıyordu. "Evet, istediğim her şeye sahibim. Yine de bazen her şeyi tek başıma yürütemiyorum."
Valentine meyveyi havaya fırlatarak bir anda duvardaki asılı bıçaklardan birini aldı ve daha meyve yere düşmeden onu altmış dört parçaya böldü.
Cesar da bu şovdan etkilenmişe benziyordu. Valentine:
"Her ne kadar güçlü bir adam gibi görünsen de kendi kendine yenik düşen birisin. Sana bunu aşman için yardımcı olacağım ve dört gün boyunca bu yerde benimle defalarca dövüşeceksin ve karşılığında sana verdiğim paranın bir iki katını daha kazanacaksın."

Cesar küçüksemdiğini hissetti.Kaba olabilirdi ama güçsüz değildi.İlk önce paraya ihtiyacım yok demeyi düşündü ama gerçekten paraya ihtiyacı vardı.Bu arada onaylarcasına kafasını sallarken çevreye biraz kız eli deydiğini düşündü.Gülerek "annenlemi yaşıyosun yoksa evde tek başına duradura süt çocuğumu oldun"Gerçekten bu çocukluktan kurtulmalıydı.valentinin çok ciddi olduğunu gören "bunların hepsi ne için gerçek amacın kendini geliştirmek mi " diye sordu.

Valentine, "Senin ciddi bir adam olduğunu düşünmüştüm, Cesar," dedi ve alanda bir kaç adım atarak gözlerini tekrar Cesar'a dikti ve bir anda ortadan kayboldu. Valentine elindeki bıçakla Cesar'a karşı bir saldırıya hazırlanıyordu.

cesar vücundundan aldığı bıçağı anında fırlattı.Valentin elindeki bıçağı düşürmeyi planlıyordu ama valentini bu bıçağıda sol eliyle tutarak cesara doğru koşmaya başladı.haftalardır kesmediği sakalını kaşıyan cesar kısa kılıcını çıkarıp valentinin bir sonraki hamlesini düşünmeye koyuldu.

Valentine kesinlikle ciddiydi. Cesardan aldığı bıçakla elinde bir anda iki bıçak olmuştu. Hızlı bir hareketle Cesar'a sokularak bıçaklarını onun yüzüne dayadı ve o pis duran sakalları yanağın iki tarafından da keserek yere döktü.
Valentine bu saldırıdan sonra elindeki bıçaklardan birini sertçe duvara fırlattı ve onu yerine geri koydu. Diğerini ise Cesar'a uzattı ve, "Şimdilik bu kadar. Dışarıda halletmem gereken bazı işler var bu yüzden iki gün kadar etrafta olmayacağım, sen de bu süre içerisinde kendini ne kadar geliştirebileceğini düşün."
Valentine ardına bile bakmadan evden çıkarak uzaklaştı.

Cesar gerçekten sinirlenmişti."Hey sen kim olduğunu sanıyorsun ben senin..."çoktan evden çıkmıştı bile.Cesar karnını doyurduktan sonra içki şişesini doldurdu ve her zaman ki gibi kalbini önüne gelecek şekilde yerine yerleştirdi.Bıcağını yerine koyan cesar etrafı dolaşmaya başladı.El yapımı resimleri gören cesar" bu çocuk gerçekten tam bir sütçocuğu" dedi.Sonra valentinin odasını gördü.valentine içeri girmişti.buranın her halinden onun odası olduğu belliydi.kıs kıs gülerek "eminim yatağında oturmama hiç bir şey demez" dedi.aylardır değiştirmediği üzerinde at pisliği bile bulunan iğrenç zırhıyla yatağına oturdu.Kendini bianda bir katil gibi düşündü.Bu sefer öldürdüğü cennetten gelen kokularla süslenmiş müthiç derece büyük yataktı.Telefonun da hologram çizgiromanını açtı ve " sanırım burda biraz rahatlasam iyi olur sonra şu kendini beğenmişe dersini verip paramı aldıktan sonra burdan kaybolurum" dedi ve okumaya koyuldu.

Cesar çizgiromanın en heyecanlı yerindeyken ayak sesleri duymaya başlar.İçinden" Geri dönüceğini biliyordum" diye düşünür ve çizgiromanı kapatıp telefonu cebine koyar.tam ayağa kalkmadan önce kapıyı birini açıp içeri girdiğini görür.içinden "aman tanrım bu bir kadın" diye düşünür.Bu bayanın yüzünü gördüğü anda büyülenmiş gibi olur ve aklında miyonlarca düşünceler ortaya çıkar."bu kız nerden çıktı,buranın valentinin odası olmadığı biliyordum fazla kız işiydi,peki bu kim,bu evde ne arıyor,lanet olsun ben onun yatağındayım" diye düşünürken kafası gelen darbe ile kendine gelir.sonra kız rastgele vurmaya çalışırken topuzu tutar ve durdurur.kızın şaşırdığını görünce nazik bir şekilde "ben valentinin arkadaşıyım hanımefendi ,sizden çok özür diliyorum.bu odanın sizin olduğunu bilmiyordum" derken üstüne bakar ve "böyle şeyler söyleyen bir insan aslan böyle giyinmez" diye düşünür

Cesar sinirlenmişti ama bir bayana asla vuramazdı.Bu ona çok garip geliyordu.Hiç bir zaman bir kadına saldırması yada öldürmesi gerekmemişti.Ayağa zar zor kalktı daha yeni yemek yediği için kusucak gibi hissediyordu ve kustuda.Ağızını eliyle sildikten sonra "valentine,bunun için bana iki katını ödüyeceksin"dedi.Canı acıyordu,kırığı olabilirdi,kusmuştu.Büyük bir sinirle kapıyı kırdı ve içeri girdi.o an "bunlarının hepsini valentine ödeticem" diye düşünürken kapının kırılmasıyla birlikte Daisy ile göz göze geldi. "Bakın bayan bu lanet olası yerde neden bulunduğunuzu bilmiyorum ama burası benim çok yakın bir arkadaşımın evi ve buraya beni o getirdi.Sizin valentinle ne alakanız olduğu bilmiyorum ama eğer topaçla bir kere daha saldırırsanız o topuzu kullanabiliceğiniz kollarınız olmaz.(hala nazik şivesiyle konuşuyordu).

Kararan havayı Valentine'in ıslığı bozuyordu. Neşeli bir şarkının nakaratı idi bu ıslık. Eve geldiğinde yerinde olmayan kapıyı fark etti ama ona aldırmadan içeri girdi. Hala ıslık öttürüyordu. Etrafa biraz daha dikkatli bakınca başının belada olduğunu anlamıştı. Hem Daisy, hem de Cesar öfkeli gözlerle ona bakıyordu. Valentine hiç umursamamış gibi yaparak Daisy'e döndü, "Hoş geldin, Daisy-chan. İki gündür görüşemedik. Umarım iyisindir."
Valentine onun cevap vermesini beklemeden kendi odasına doğru yürümeye başlamıştı.

Valentine olduğu yerden yavaşça doğruldu. Yediği darbe oldukça şiddetliydi ve canını oldukça acıtmıştı. Yamulan turuncu gözlüklerini çıkartarak paltosunun cebine koydu. Şimdi Daisy ile göz gözeydi. Daisy'nin şiddetinden deli gibi korkmasına rağmen belli etmiyordu. "Resimlerinle çok fazla zaman geçiriyordun, bu yüzden sana söylemeden çıktım ve aptal bir gezegende mikrofonum bozuldu." Elini yavaşça Daisy'nin topuzu tuttuğu eline götürdü ve topuzu onun elinden alarak bir kenara fırlattı. Bunun ardından Daisy'nin elini daha sıkı kavradı ve diğer eliyle onun yüzünü hafifçe okşadı. "Umarım seni çok endişelendirmedim, Daisy-chan. Özür dilerim tekrar yapmam."
Valentine yüzüne bir gülümseme yerleştirmişti.

Bunlar olurken Cesar telefonla konuşuyordu.Hayatı yolculukla geçtiği her gezegende bir çok tanıdığı kişi vardı.ama bu gezegeni pek iyi bilmiyordu.Burası ona korkutucu geliyordu.Neyseki bir arkadaşı uzun zaman önce buraya taşınmıştı ve onunla görüşüyordu."Elime çok yakın bir zamanda bir miktar para geçicek,elindeki en iyi zırhı istiyorum" dedi ve ardından "Tamam o zaman bir kaç saat içinde ordayım" diyerek telefonu kapattı.Cesar daisy'ye fazla bağırdığını düşünerek valentine yöneldi ve "Bu evde bir cadıyla yaşıyorsun ve evde beni yanlız bırakıyosun" dedi.Valentine Cesara da hesap vermeliydi.

Valentine cebinden çıkardığı sigara tablasındaki çikolatalı sigaralardan birini alarak yaktı. Ağzının kenarından çizgi şeklinde kan akıyordu. Bir iki nefes çektikten sonra Cesar'a döndü. "Kimin peşinde olduğumuzu biliyorsun değil mi," diye sordu. "Sen de gördün. Öyle kolay bir lokma değil. Daha yeni ve kesin çözümlere ihtiyacımız var. Ben de bunlar için uğraşıyorum. Sen de ben yokken en azından bahçeye kusmayabilirdin."
Valentine sigarasından bir nefes daha çekti. "Her neyse," dedi. "Fazla zamanımız yok bu yüzden yarın eğitimine başlayacağız, koca oğlan."
Valentine sigarasını bir kül tablasında söndürerek dinlenmek için odasına çekilmeye karar verdi.

Cesar "Bu evde dişi bir yaratık yaşıyor ve sen bana bunu söylemiyorsun" dedi ve hiç duraksamadan "buarada bunu söylediğin iyi oldu.Ben hedefimi annemden daha iyi tanırım." bunu söylerken duvara dayanıyordu ve devam etti "adı bilinmiyor,lakabı yırtıcı prens,bu adı sinirini tutamamasından ve dışarı vurdumasından dolayı almış.Çok soğuk biri,somurtkan,mutsuz bir yüz ifadesi var.ayrıca bir insan sarrafı,kimin ne olduğunu çok iyi bilir ve aynı zamanda büyük bir kılıç ustası.Yetenekleri olağanüstü ama o farketmeden yapılan bir suikaste karşı kesinlikle şansı yok" bunu söylerken havalı olmaya çalışıyordu."Peki sen onu nerden tanıyorsun?" diye sordu.

Valentine odasına girmek üzereydi ki son duyduğu soruyla durdu. Başını bir anda Cesar'a çevirdi. "Sence bu o kadar önemli mi," diye sordu. "Paranı fazla fazla veriyorum bu yüzden neden soruları sormayı bırakmıyorsun. Tek yapman gereken söylediklerime uymak."
Valentine yüzünü Cesar'dan ayırdı. Tüm sinir kasları yüzünde toplanmış gibiydi. Kırmızıya dönen suratını yüzündeki dengesiz gülümseme bozuyordu.

Cesar her işini en küçük ayrıntısına kadar bilmek isterdi.Ama sonuçta yırtıcı prens herkesin nefret ettiği biri olduğu biliyordu ve valentine de artık umrunda değildi.Valentine haklıydı ,parasını fazla fazla veriyordu."Ben çıkıyorum bir işim var sabah dönmüş olurum,sende uyanık olsan iyi olur.bekletilmekten nefret ederim" dedi.Belliki Valentine'e tavır almıştı

Odasına giren Valentine ne yapacağını bilemez bir şekilde turlar atmaya başladı. Bir ara eli masanın üzerinde duran içkilere takıldı. İçlerinden bir tanesini alarak bir dikişte hepsini içti ve şişeyi yere attı. O adamın adını her duyduğunda sakladığı tüm o öfke açığa çıkıyordu. Bu düşünceden her ne kadar kurtulmak istese de sürekli kafasındaydı. Kafasını duvara sertçe vurduktan sonra kendini yatağına öylece bıraktı. Şimdi sakindi ve uykuya dalmıştı.